حضرت علی(ع) و ابوبکر با یهودی
انس بن مالک گوید: پس از درگذشت پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ
یک نفر یهودی، برای تحقیق درباره اسلام به مدینه آمد، و از مردم خواست
که او را به کسی‌که بتواند از عهده پاسخ سؤال‌های او برآید راهنمائی کنند.
مردم، ابوبکر را به او معرفی کردند.
آن مرد پیش ابوبکر آمد و گفت پرسش‌هائی دارم که
جز پیامبر و یا وصی او نمی‌داند؟
ابوبکر: هر چه می‌خواهی بپرس.
آن چیست که خدا ندارد؟
آن چیست که نزد خدا نیست؟
و آن چیست که خدا نمی‌داند؟
ابوبکر عصبانی شد و به وی گفت:
این سؤال‌های مردم بی دین است، و تصمیم کشتن او را گرفت،
سایر مسلمانان حاضر هم کیفر آن مرد را کشتن می‌دانستند.
ابن عباس که آنجا حاضر بود، گفت: دربارة این مرد، بی انصافی کردید.
ابوبکر: نشنیدی که الآن چه گفت؟
ابن عباس: اگر می‌توانید جوابش را بدهید، وگرنه او را ببرید
پیش امام علی که تا به او پاسخ دهد، چون من از پیامبر شنیده‌ام
که به علی بن ابیطالب می‌فرمود:
خدایا دلش را هدایت کن، و زبانش را استوار بدار
ابوبکر گفت: یا ابا الحسن این یهودی از من مانند زنادقه
و بی‌دین‌ها سؤال می‌کند.
علی ـ علیه‌السّلام ـ رو به یهودی کرد و فرمود: چه می‌گویی؟
گفت: من سؤال‌هائی دارم که جز پیامبر یا وصی او، پاسخش را نمی‌داند.
امام علی(ع): مسائل خود را مطرح کن
یهودی همان مسائل را تکرار کرد.
امام علی(ع): اما آنچه خدا نمی‌داند، همان چیزی است
که شما یهودی‌ها می‌گوئید عزیز پسرخدا است، خدا نمی‌داند که فرزند دارد.
و اما آنچه نزد خدا نیست، ستم به بندگان است که نزد او نیست
و اما آنچه خدا ندارد، همتا است ، که او بی‌همتا است.
یهودی با شنیدن این سخن، شهادتین را بر زبان جاری کرد
ومسلمان شد و ابوبکر و حاضرین امیرالمؤمنین علی ـ علیه‌السّلام ـ
را کاشف الکرب (بر طرف کننده اندوه) لقب دادند.[1]
[1] . الغدیر ج 7ـ ص 1795
نظرات شما عزیزان:
دوست 
ساعت14:46---24 شهريور 1393
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: